Regret

I feel all alone in a crowded room,
Thinking to myself
"There's no escape from this
fear
regret
loneliness..."

Regret-Anathema

کاش یکی سرم را می گرفت توی آغوشش.
احساس نا امنی می کنم.

bitter silence

چقدر این روزها خوب می شود ننوشت.

Still Alive

باز که می گردیم. می روم روبروی آینه می ایستم . خیره می شوم به چشم هایم. و باورم نمی شود هنوز کسی دوستم داشته باشد ..

u r in my dreams

وقتی دلم برایت تنگ می شود،
کتابی باز می کنم و شروع می کنم به خواندن یک تک جمله اش!
انگار تو در تمام حرف های نا تمام ِ تمام ِ کتاب های نا تمام دنیا جا داری ..

فاصله

فاصله
هرچند عمر دوست داشتن را کم می کند
اما
عمق دوست داشتن را زیاد می کند

این جا برای یک نفر جا ندارد

پیاده روی های تک نفره
سیگار کشیدن های تک نفره
خندیدن های تک نفره
گریه کردن های تک نفره
فحش دادن ها
دعواها
دیوانه بازی ها
شادی های همینجوری تک نفره
خاطرات حالا تک نفره
روزهای تک نفره
شب بیداری های تک نفره
کافه رفتن های تک نفره
بغض ها تک نفره
زندگی تک نفره
مرگ تک نفره
انزوا، سکوت، تجرد ِ محض ِ مرگ آور
تنهایی ِ از حالا به بعد

چیز دیگری نبود؟

Maybe

اولش دست هامان را آورده بودیم روی پیشانیمان
درست بالای ابروها
سرمان را جا داده بودیم در انحنای میان انگشت شست و سبابه
خیره شده بودیم به روبرو
که یعنی چه مسیر نامعلومی
چه طولانی
اصلا چه ته اش معلوم نیست ..
اولش فقط فکر رفتن را می کردیم
می گفتیم اگر با سرعت 180 کیلومتر در ساعت هم برویم حالا حالاها نمی رسیم به آخر
آخر و انتها و پایان معنا نداشت برای هیچ کداممان
یعنی همیشه همین است
اینکه اول ِ راه آنقدر ذوق با هم بودن را داریم که چشممان دیگر هیچ چیزی را نمی بیند
جز
جز خوشبختی آن روزها و لحظه های اول ..
دستمان را گذاشته بودیم روی پیشانی هایمان و برای هیچ کدام، آخر ِ راه هیچ معلوم نبود
هیچ معنی نداشت
حالا ولی
انگار
دارد همه چیز ته می کشد ..

اینکه می گویند ریزش آرا، ریزش آرا،
خود ماییم
که داریم هر روز، هر روز
می ریزیم از این زندگی ..