باران دی‌شب همه چیز را شُست
من هم
میان آب جوی‌ها
به دریا پیوستم

اسم‌ت برای تمامی ماهی‌ها
آشنا بود...

میان این همه "تو"
من تنها "من"ام

تو

یک وقتی فکر می کردم زندگی یعنی من
من یعنی زندگی
ولی حالا که بزرگ شده ام
تازه می فهمم زندگی یعنی تو
زندگی یعنی مطلقاً تو
چرا که این تویی که افسار مرا به دست گرفته ای و می رانی و می تازی و گاهی پرتم می کنی!
حالا هر چقدر هم از طرف من اصرار/ اصرار
که من خودم هستم و بس
من برای خودم کافی ام
من/ من/ من
اما حقیقت این است
تو/ تو/ تو

بانوی سیاه پوشی که منم ..

یاد بگیر همیشه در نگاه ِ دیگران عزادار باشی.
همه کس طاقت ِ همه چیز را ندارند!

یک نامه‌ی بلند

پس خبر خوب کجاست؟
این روزها
صدای همه
عین پرهای کلاغ
سیاه است